Menu
Onze ervaring is dat beleidsmakers bij gemeenten en provincies op elk moment betrokken zijn bij drie tot zeven beleidstrajecten, die elk op zich weer bestaan uit een veelvoud van besluiten. Ook het bedrijfsleven kent de nodige beslissingsdruk en laat besluiten steeds meer over aan lagere niveaus in de organisatie 2. Naast deze kwantitatieve druk op tijd en aandacht spelen factoren zoals macht, politiek, onzekere, complexe en onduidelijke omstandigheden en belangen van burgers een rol.
De Versnellingskamer biedt structuur en helpt groepen bij doelmatige en doeltreffende beeldvorming, oordeelsvorming en beleids- en besluitvorming.
Paul Strijp en Jan van Ginkel publiceerden in augustus 2020 het artikel ‘Van beleids- naar datacyclus1’,2. Dit resulteerde in een levendig debat over de toepasbaarheid en houdbaarheid van de beleidscyclus. “De werkelijkheid houdt zich niet aan de stappen. Macht, snelle veranderingen en complexe samenhang maken de beleidscyclus achterhaald.”.
Met de Versnellingskamer kunt u de verschillende stappen van de beleidscyclus sneller en in samenhang doorlopen.
Besluitvorming vindt gelukkig niet altijd plaats onder crisisomstandigheden. En er hangt er niet altijd zoveel van af als in dit geval. De anekdote van Berlijn onderstreept de volatiele, onzekere en onduidelijke omstandigheden waaronder besluiten soms genomen worden. Interessant is zijn verwijzing naar een denkbeeldig lijstje. Zeer ervaren besluitvormers blijken vaak lijstjes paraat te hebben uit eerdere ervaringen in soortgelijke omstandigheden.
Ook belangen, overtuigingen en het kennisniveau van belanghouders zijn niet altijd duidelijk of bekend. Onze praktijk rondom besluitvorming wijst uit dat het systematisch in kaart brengen van belanghouders de kwaliteit van de besluiten verhoogt, net zoals de doelmatigheid ervan. De Factor-C omgevingsanalyse helpt bij het in kaart brengen van belanghouders, hun rol en mate van betrokkenheid bij beleids- en besluitvorming.
De rol van de overheid – hoe dan ook snellere beleids- en besluitvorming
Is de rol van de overheid bij marktfalen in te grijpen zoals tijdens de financiële crisis in 2008? Of de regie te pakken in geval van een crisis zoals bij de uitbraak van de coronapandemie in 2020?
Vaak wordt de overheid afgeschilderd als een onverfijnde bureaucratische machine die alleen ingrijpt als de markt zaken laat ontsporen en dan weer snel weg is. In haar in 2021 gepubliceerde boek ‘Mission Economy’ wijst wetenschapper Mariana Mazzucato dat beeld resoluut af.
Grote maatschappelijke opgaven als de energietransitie vragen volgens Mazzucato om een nieuwe vorm van publiek-private samenwerking die niet meer centraal stelt welk probleem moet worden opgelost, maar welke markten en welk beleid investeringen, innovatie en brede samenwerking kan katalyseren. Ze noemt dit een missiegeoriënteerde aanpak. Een belangrijke voorwaarde voor deze grotere overheidsrol in bijvoorbeeld energietransitie en klimaat is het vergroten van de beleids- en besluitvormingscapaciteit van de overheid.
Hiervoor is de Versnellingskamer een bijzonder geschikt instrument.
