Hoe maak je binnen korte tijd scherpe en gedragen besluiten over complexe vraagstukken? Er bestaat een gestructureerde aanpak, ondersteund door krachtige GDSS-software en ervaren consultants. Met gelijkwaardige input van deelnemers, real-time analyses en een helder eindrapport, helpt deze methode publieke organisaties om efficiënt en transparant knopen door te hakken.
Bij het aanpakken van complexe vraagstukken of het begeleiden van participatieprocessen geldt: de juiste methode kiezen is essentieel voor succes. Maar hoe bepaal je welk gereedschap je moet inzetten voor iedere specifieke klus? Het antwoord ligt namelijk in de klus zelf. Bij Spilter hebben we dat principe omgezet in praktische sjablonen van bewezen methodieken die direct toepasbaar zijn in ons geavanceerde Group Decision Support System (GDSS).
De omgeving van publiek beleid is volop in beweging. Nieuwe uitdagingen en veranderende verwachtingen van burgers zorgen ervoor dat organisaties uit het publieke domein zich voortdurend moeten aanpassen en ontwikkelen. Dit vraagt om innovatieve strategieën, meer flexibiliteit en een intensieve samenwerking met verschillende belanghebbenden om effectief in te spelen op de complexe maatschappelijke vraagstukken.
De Delphi-methode is een gestructureerde communicatietechniek die wordt gebruikt om consensus te bereiken onder een panel van experts. Deze methode, ontwikkeld in de jaren 1950 door Olaf Helmer en Norman Dalkey van de RAND Corporation, werd oorspronkelijk ingezet voor technologische voorspellingen. Tegenwoordig wordt de Delphi-methode, ondersteund door GDSS-software, toegepast om complexe vraagstukken op te lossen.
Het nieuwe jaar biedt een frisse kans om na te denken en vooruit te kijken naar de uitdagingen waarmee we geconfronteerd worden, terwijl de wereld om ons heen in hoog tempo veranderend. De uitdagingen waar we als samenleving voor staan lijken steeds ingewikkelder te worden. Klimaatverandering, de digitalisering van onze economie en geopolitieke spanningen vragen om doordachte, gezamenlijke keuzes.
De afgelopen decennia is participatie steeds belangrijker geworden in het Nederlandse bestuurslandschap. Dit kreeg een verdere impuls door de Omgevingswet, die participatie als een verplichting stelt. Organisaties zijn niet langer vrij om participatie vrijblijvend te organiseren; zij moeten aantonen hoe zij burgers, bedrijven en andere belanghebbenden vroegtijdig en effectief betrekken bij beslissingen die hun leefomgeving beïnvloeden.
Besluitvorming in het publieke domein staat onder grote druk. Complexe vraagstukken, talloze belanghebbenden en tegenstrijdige belangen maken het proces stroperig en kwetsbaar. Hoe zorg je dat alle stemmen worden gehoord, keuzes herleidbaar blijven én het proces toch wordt versneld?
Het beoordelen van complexe risico’s, zoals die rond nationale veiligheid, vraagt om een aanpak die twee ogenschijnlijk tegenstrijdige doelen met elkaar verenigt: wetenschappelijke volledigheid en operationele snelheid. De uitdaging ligt in het creëren van een diepgaand en betrouwbaar inzicht in risico’s, zonder dat dit ten koste gaat van de urgentie waarmee actie vereist is.
Veel projectgedreven organisaties maken de fout om voortvarend van start te gaan zonder eerst stevig fundament te leggen. Het gevolg? Projecten lopen in latere fasen vast, lopen tegen enorme vertragingen op of moeten na een tijd zelfs weer helemaal terug naar de tekentafel. Maar er is een betere weg.
