Het is geen geheim dat de gemiddelde beleidsmedewerker, communicatieprofessional en ambtenaar veel op het spreekwoordelijke bordje heeft en van het ene project naar de andere rent. De ene vergadering is nog niet afgerond of de andere dient zich alweer aan. Op korte termijn is dat best vol te houden maar wat doet het met de medewerkers als dit over langere periodes van ze gevraagd wordt? En belangrijker: hoe kunnen we hier slim mee om gaan?
We leven in een tijd van grote verandering. Een belangrijke factor is de toegenomen complexiteit van de moderne wereld, die voortkomt uit technologische en wetenschappelijke ontwikkelingen, globalisering en andere maatschappelijke veranderingen. Hierdoor zijn de systemen waarin we leven en werken steeds complexer geworden en zijn er meer factoren om rekening mee te houden bij de besluitvorming.
De recente aandacht in de media voor dit nieuwe fenomeen zal u niet ontgaan zijn: burgerberaden zijn up and coming. Dit nieuwe instrument voor belooft dé volgende ontwikkeling te worden in directe inspraak en participatie van burgers in publieke beleidsvorming.
Alle bestuursorganen in Nederland – dus ook gemeentebesturen – zijn door de komst van de Omgevingswet verplicht bij het nemen van besluiten belanghebbenden te betrekken. Het uitgangspunt is dat ideeën en wensen van inwoners en ondernemers ten grondslag liggen aan nieuwe ontwikkelingen binnen de omgeving. Om dit daadwerkelijk te kunnen bewerkstelligen zijn er nog wel een aantal uitdagingen.
De kwetsbaarheid van complexe besluitvorming is een groeiende zorg in de snel veranderende wereld van vandaag. Met de toenemende complexiteit van de problemen is het van cruciaal belang dat besluitvormingsprocessen robuust en effectief zijn. De realiteit is echter dat veel van deze besluitvormingsprocessen kwetsbaar zijn.
Het gebruik van digitale hulpmiddelen bij groepsbesluitvorming heeft een revolutie teweeggebracht in de manier waarop groepen samenwerken en beslissingen nemen. Het is dan niet zonder reden dat digitale ondersteuning steeds populairder geworden is en inmiddels op grote schaal toegepast. Maar wat zijn de voor- en nadelen van het gebruik van digitale hulpmiddelen bij het nemen van groeps-besluiten.
Besluitvorming over complexe onderwerpen verloopt vaak moeizaam. Denk hierbij aan onderwerpen zoals de energietransitie of armoedebeleid. Vraagstukken waar veel mensen een mening over hebben. Dat creëert een spanningsveld, want een vuistregel is: hoe meer mensen er betrokken worden, hoe langer de besluitvorming zal duren. Dat is niet vreemd, met veel verschillende deelnemers, visies, belangen en belevingen. Hoe breng je besluitvorming dan in versnelling?
Zelfsturing (of zelforganisatie) is hot topic. Het is een belangrijke bouwsteen binnen de populaire Agile en Lean transformaties. Een succesvolle implementatie is echter nog wel een 'dingetje'. Want zeggen dat je als organisatie zelfsturend – of lean of agile - bent is namelijk wezenlijk anders dan daadwerkelijk zelfsturend zijn.
De afgelopen jaren zijn we getuige geweest van de impact van COVID-19 en de bijbehorende lockdown. We hebben daardoor in razend tempo moeten wennen aan een nieuwe manier van leven, werken en communiceren, waarbij de nadruk vooral op digitalisatie lag. Inmiddels hebben miljoenen mensen in Nederland geleerd hoe ze op afstand kunnen (samen)werken, leren en delen. We hebben met elkaar bewezen dat het anders kan. Maar kan het ook beter?
