Menu
De Delphi-methode is een herhaalde bevraging van deskundigen, bestaande uit verschillende rondes. Elke deelnemer (praktijkexpert) aan het Delphi-proces vult een vragenlijst in en krijgt feedback over het geheel van de antwoorden. Met die informatie vult elk panellid opnieuw een vragenlijst in, dit keer met duiding bij de standpunten die werden ingenomen. De panelleden kunnen leren van elkaars standpunten en hun mening. En op basis daarvan eventueel bijstellen, maar dan zonder de ongewenste beïnvloeding die kan optreden bij een face-to-face-aanpak.
Dit proces kan zo vaak herhaald worden als nuttig blijkt met het oog op het bereiken van een consensus onder de deelnemers. Een belangrijk kenmerk van de Delphi-methode is dat panelleden niet face to face met elkaar in interactie gaan, maar via vragenlijsten. Dit betekent dat deelnemers voor elkaar anoniem blijven, wat de neutralisering van mogelijke hiërarchische problemen of machtsdynamieken verder bewerkstelligt.
De uitkomst van een Delphi-proces kan een consensus zijn, maar ook een veelheid aan (mogelijk botsende) verklaringen of ideeën – wanneer consensus niet mogelijk blijkt.
Als Spilter begeleiden wij veel sessies waarin de Delphi methode wordt toegepast. Dit geldt met name voor complexe overheidssessies, waarbij vooraf een vragenlijst is verstuurd naar een team van experts.
Na het lezen van dit artikel heb je inzicht in de basis van deze krachtige besluitvorming methodiek
De Delphi methode werd in 1950 ontwikkeld door RAND Corporation en is een methode om via gefundeerde expertmeningen de toekomst te voorspellen.
De RAND Corporation werd in 1946 opgericht als denktank in opdracht van de Amerikaanse luchtmacht. Van oorsprong was de Delphi methode bedoeld om de impact van technologie op oorlogsvoering te voorspellen.
Via deze methode wordt aan een groep deskundigen gevraagd om anoniem een vragenlijst in te vullen en de mogelijke risico’s te scoren. Vervolgens wordt er plenair feedback op elkaars antwoorden gegeven. Daarna wordt er, op basis van deze plenaire discussie, opnieuw gescoord.
Het doel is om daarbij tot concrete oplossingen te komen, waarbij er consensus is bereikt onder alle aangesloten experts.
Bij de Delphi methode wordt gebruik gemaakt van een zorgvuldig ontworpen vragenlijst, die in verschillende ronden wordt toegespitst op het onderwerp.
De expertgroep of deskundigen vullen deze vragen anoniem in en worden vervolgens geconfronteerd met elkaars antwoorden, kennis of standpunten.
Daarna volgt een terugkoppeling mechanisme; verkregen informatie wordt vastgelegd en op gezette tijden aan de deelnemers gerapporteerd als onderdeel van een nieuwe ronde van dataverzameling.
Het gaat bij de terugkoppeling niet alleen om de feitelijke antwoorden, maar vooral ook om de argumenten en de overwegingen die aan die antwoorden ten grondslag liggen. Op die manier wordt er toegewerkt naar consensus onder de expertgroep en daarmee een gefundeerde gemeenschappelijke eindconclusie.
Wel moet er de garantie zijn dat uiteenlopende belangen en probleemdefinities aan bod komen, zodat een probleem of onderwerp vanuit verschillende standpunten en visies bekeken en besproken wordt.
Belangrijke elementen binnen de Delphi methode zijn:
De Delphi methode wordt niet alleen toegepast bij het maken van prognoses, het inschatten van risico’s of het vormgeven van toekomstvoorspellingen, maar ook bij het bepalen van ingewikkelde beleids’ of bestuur beslissingen.
Wanneer de volgende elementen aanwezig zijn kan de Delphi methode dan ook toegepast worden:
De Delphi methode wordt veel gebruikt voor online vragenlijsten in ons GDSS systeem tijdens de opdrachten die wij als subcontractor voor het WODC uitvoeren.
Stel dat er via een overheidscommissie een onderzoek wordt aangevraagd omtrent een maatschappelijk vraagstuk, bijvoorbeeld de omvang van kindermishandeling in Nederland. Allereerst zal er dan een projectteam worden aangesteld en die zal op hun beurt een groep deskundigen verzamelen, die bij deze probleemstelling betrokken zijn, om deel te nemen aan de online vragenlijsten en live sessies.
Met de Delphi methode worden deze (praktijk)deskundigen systematisch bevraagd, om daarmee hun ervaring, visie en expertise vast te leggen binnen dit systeem. Hun gezamenlijke input geeft aanbevelingen om dit probleem aan te pakken. In een eerste ronde zullen deze experts de vragenlijst invullen, met hierin concrete vragen over de projectdoelstelling, het maatschappelijk onderwerp of de probleemstelling.
Spilter maakt vervolgens met de opdrachtgever een samenvattend verslag van alle ingevulde vragenlijsten en dat wordt vervolgens in de live sessie (versnellingskamer) aan de experts teruggegeven.
Door alle opvattingen en relevante informatie met elkaar te delen, zullen de deelnemers beter in staat zijn om te reflecteren over hun eigen opvattingen.
In de tweede ronde vullen de deelnemers opnieuw de vragenlijst in. Na elke ronde zullen de antwoorden van de deskundigen dichter bij elkaar komen te liggen, zonder dat zij elkaar beïnvloeden. Natuurlijk zijn hun eigen meningen en ideeën subjectief en gebaseerd op ieders individuele ervaring of kennis.
De deskundigen zijn overigens mensen uit het onderzoeksveld, die direct met het onderwerp te maken hebben. Denk bijvoorbeeld aan een psycholoog die dit onderwerp als expertise heeft, een onderzoeksjournalist die veel over dit onderwerp schrijft en een medewerker van de recherche.
Het proces van bevraging en feedback wordt herhaald totdat er consensus is bereikt tussen de experts.
Door het bundelen van de aanwezige kennis van de deskundigen kunnen tenslotte aanbevelingen worden geformuleerd op basis van de completere informatie, met als resultaat dat er hoogwaardige en bruikbare aanbevelingen uit komen rollen.
Interesse om de Delphi methode in te zetten voor uw vraagstuk?
Plan hier een kennismaking
Klik op het logo om naar de desbetreffende casestudy te gaan
